Trump en Kim Jong-un
Het is volgens velen en in ieder geval de media een historische dag vandaag, de dag dat ik dit blog schrijf. De heren Trump en Kim Jong-un hebben elkaar gesproken met als resultaat een ondertekend document waarvan de inhoud nu nog niet bekend is maar waardoor de veiligheid in de wereld zal toenemen. Tenminste dat is de verwachting. Ze zijn als goede vrienden uit elkaar gegaan lees ik in een van de talrijke nieuwsberichten. Deze laatste mededeling herinnert me aan een vraag die mijn vrouw me onlangs stelde: Waarom is mijn beste vriend, mijn beste vriend?
Beste vriend
Waarom is mijn beste vriend, mijn beste vriend? Goede vraag. Destijds stamelde is zoiets van we kennen elkaar al zo lang, samen opgegroeid en elkaar nooit uit het oog verloren. Het is gewoon zo. Maar dat is helemaal niet zo gewoon zo of zo gewoon zat ik later te bedenken. Waarom begrijpen we elkaar zonder woorden en zeggen blikken genoeg. Die bijzondere humor tussen ons die onze eega’s wel eens ergert. Elkaar een half jaar niet zien en toch meteen weer het gevoel dat het pas een dag geleden is dat je elkaar trof.
Natuurlijk kennen we elkaar lang, zijn inderdaad samen opgeroeid en hebben via de sport altijd een gemeenschappelijke interesse gehad maar hierdoor is de vriendschap niet zo hecht geworden. Dan gaat het over zaken die je samen hebt beleefd, gezamenlijke leermomenten en ervaringen, verhalen om te onthouden. Bovenal gaat het echter om iemand die je begrijpt. Waar opleiding, werk en status geen rol meer spelen maar het slechts gaat om onderling begrip en vertrouwen. En dat bereik je niet zomaar. Al die gezamenlijke leermomenten en ervaringen, al die verhalen om te onthouden hebben hieraan bijgedragen. Stap voor stap.
Geslaagd samenwerken vraagt om kleine stapjes
De heren Trump en Kim Jong-un zijn natuurlijke niet als goede vrienden uit elkaar gegaan. Om goede vrienden te worden is immers tijd nodig en nog in het begin van dit jaar was er dreigende taal tussen beiden. In de verklaring die is ondertekend zullen hoogstwaarschijnlijk intenties voor de langere termijn zijn verwoord. Willen ze echter dat deze samenwerking slaagt dan zullen er concrete eerste stappen moeten worden bepaald.
Dit geldt voor iedere samenwerking met ambitie. Als je wilt slagen, zul je het niet alleen eens moeten zijn over een gezamenlijke visie maar dienen er ook concrete stappen te worden gezet. Kleine stappen bij voorkeur want die zullen er voor zorgen dat er onderling begrip en vertrouwen ontstaat. Te grote passen nemen leidt te vaak tot stilstand. Je kunt je verstappen. Je denkt elkaar te begrijpen maar dat blijkt tijdens het proces toch niet zo te zijn met allerlei soorten ellende tot gevolg. Besluiten dienen te worden herzien, de motivatie van het personeel dient te worden opgepoetst en het rendement op investeringen blijft uit. Kleine stappen brengen minder risico met zich mee doordat de relatie op een meer natuurlijke manier groeit. Misschien verloopt het proces wat trager maar dat verdien je terug omdat het minder vaak stropt. Goed voor alle partijen.
Jan Verdonk