Zorginnovatie in de praktijk
Uit eigen ervaring weet ik dat innoveren een lastig proces is waar je veel en vaak onverwachte valkuilen moet omzeilen om tot een succesvolle implementatie te komen. Maar wat me vooral steeds opvalt is dat het, ondanks de introductie van bijv. de Lean Startup methodiek, met name in de zorg nog steeds erg lang duurt voordat een innovatie op de markt verschijnt. Kan dit niet anders?
Vanochtend las ik dit bericht op Skipr:
Kunstalvleesklier volgend jaar geïntroduceerd
De officiële introductie van kunstalvleesklier voor diabetici nadert. Het medisch apparaat is technisch helemaal klaar, maar moet nog worden gecertificeerd. Als die laatste testfase positief uitvalt, wordt de uitvinding van suikerpatiënt Robin Koops volgend jaar op de markt geïntroduceerd.
Koops begon vijftien jaar geleden met de ontwikkeling van het apparaat dat mensen met diabetes verlost van prikken, meten, rekenen en spuiten. “Het is een enorme verlichting voor de suikerpatiënt. Het kastje regelt alles”, zegt Koops. “We willen vanaf september 2019 in eerste instantie vijftig patiënten per jaar gaan helpen. Over twee tot drie jaar zouden dat er 1.500 op jaarbasis kunnen zijn”.
Allereerst mijn felicitaties aan de heer Koops voor zijn doorzettingsvermogen en met het mooie resultaat. Maar ik hoop dat u als lezer het met mij eens bent dat uiteindelijk 16 jaar wel een heel forse periode is om een product, dat een flinke verlichting gaat bieden aan de gebruikers, op de markt te introduceren. Natuurlijk is zorgvuldigheid gewenst als het om de zorg van mensen gaat en natuurlijk ken ik de heer Koops niet persoonlijk en kan dus slecht beoordelen of we hier spreken over een aimabele, coöperatieve man of een norse eigenzinnige hork die door zijn houding het traject heeft vertraagd. Maar 16 jaar?
Innoveren is doorzetten
Ook Robin Koops heeft ooit de handschoen opgenomen om een feit te veranderen in een kans op verbetering. Kijkend naar de mogelijkheden die hij had ontdekt, is hij stug blijven geloven in zijn idee en met succes. Ik kan me voorstellen dat hij, ondanks de misschien barre tocht die hij heeft afgelegd, op dit moment tevreden terugkijkt. Zijn missie is (bijna) geslaagd.
Een investeerder of het nu een privé persoon, bank, consortium of accelerator betreft zal hier toch anders naar kijken. De belofte dat je na bijv. 20 jaar je investering gaat terugverdienen zal weinigen als muziek in de oren klinken. De introductie van de Lean Startup methodiek werd door deze partijen dan ook omarmt. Het innovatieproces werd danig versneld en de mening van de gebruiker al in een vroeg stadium getoetst. Inderdaad een belangrijke stap voorwaarts. Toch blijft het veel tijd vergen om succesvol te zijn. Kan het innovatieproces niet verder worden geoptimaliseerd?
Upside and downside van innovatie
Elke innovator is gericht op de mogelijkheden, verbeteringen waar de innovatie voor staat. De voordelen die het de gebruiker gaat bieden. Of om het in Amerikaanse termen te verwoorden: the upside of innovations. Ook bij Lean Startup nemen de voordelen een belangrijke plaats in. Deze worden getoetst om zo snel mogelijk tot een zo goed mogelijk resultaat te komen.
Elke upside heeft echter ook een downside: de risico’s waaraan de gebruiker zich voelt blootgesteld en de opofferingen (geld, inspanning) die hij of zij zich moet getroosten om van de innovatie gebruik te maken. Het is niet sexy om over deze downside het gesprek te voeren. Onder het mantra dat een goed eindproduct de risico’s wegneemt en de prijs rechtvaardigt, blijven deze risico’s en opofferingen tijdens het proces onderbelicht. Zelfs de meest conservatieve partij in het geheel, de investeerder, gaat hierin mee. Maar of dit zo verstandig is? In de praktijk blijkt steeds weer en meer dat gebruiksgemak of, in een bredere perspectief, toegevoegde waarde slechts een van de factoren is om succesvol te zijn. Prijs (bijvoorbeeld bij medicatie), betrouwbaarheid (afhankelijkheid van internet) of zorgvuldigheid (hacken van persoonsgegevens) zijn onderwerpen die bijna dagelijks in het nieuws worden belicht, van invloed zijn op het succes van de innovatie en in ieder geval te weinig worden meegewogen tijdens het innovatieproces. De downside wordt te vaak weggemoffeld onder een deken van plussen en hoop.
De-risking the downside of het minimaliseren van risico’s
Banken en met name verzekeraars zijn de meesters in het beheersen van risico’s. En inderdaad in het omzeilen van de regels die ze zelf hebben opgesteld. Dit betekent echter niet dat elke bankier of verzekeraar niet te vertrouwen is. Integendeel, veel kennis op het vlak van risk management en compliance zou in mijn ogen prima gebruikt kunnen worden om het innovatieproces effectiever en efficiënter te maken. Door de risico’s en opofferingen, identiek aan het gebruiksgemak, al in een vroeg stadium in beeld te brengen en na te gaan welke preventieve maatregelen er kunnen worden genomen. Als een doorontwikkeling of uitbreiding van de Lean Startup methodiek. De angst dat een dergelijke uitbreiding de doorlooptijd nog verder negatief zal beïnvloeden, begrijp ik. Een goede risico-analyse zal echter in het verloop van het innovatieproces zijn waarde bewijzen en in een later stadium eerder voor een versnelling dan vertraging zorgen. Bovendien lijkt het me voor elke investeerder interessant om bij het aangaan van de investering een zo breed mogelijk beeld te hebben van de mogelijke risico’s en de wijze waarop deze gemanaged worden.
Als u geïnteresseerd bent in dit onderwerp, ben ik graag bereid om het gesprek met u aan te gaan.
Jan Verdonk | ZorgopKoers
06-53149183